Χειρουργική Αντιμετώπιση Καταγμάτων Λεκάνης και Κοτύλης

ΧειρουργικΗ ΑντιμετΩπιση ΚαταγμΑτων ΛεκΑνης και ΚοτΥλης

Θεραπεία Καταγμάτων Λεκάνης και Κοτύλης για Ταχύτερη και Ασφαλέστερη Αποκατάσταση

Τα κατάγματα της λεκάνης και του ευρύτερου πυελικού δακτυλίου αποτελούν κακώσεις υψηλής βίας προερχόμενα από βαριά τροχαία ατυχήματα ή πτώσεις από ύψος. Παρουσιάζουν αυξημένη θνητότητα (6 – 10 %) και συνδυάζονται συχνά με τραυματισμούς του ουρογεννητικού συστήματος και του ευρύτερου αγγειακού δικτύου.

Η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση σταθεροποίηση των καταγμάτων λεκάνης αποτελούν ζωτικής σημασίας παράγοντες για την επιβίωση του ασθενή και την ελαχιστοποίηση των μετατραυματικών επιπλοκών. Ειδικές ακτινογραφίες σε συνδυασμό με κανονική και 3D υψηλής ευκρίνειας αξονική τομογραφία πυέλου και ισχίων απαιτούνται για την ταξινόμηση των καταγμάτων αυτών και τον προσδιορισμό της καταλληλότερης θεραπευτικής προσέγγισης. Περαιτέρω απεικονιστική διερεύνηση των κοιλιακών σπλάγχνων, του ουροποιητικού συστήματος και του πυελικού αγγειακού δικτύου μπορεί να απαιτηθεί ανάλογα με τη συμπτωματολογία και την τυχόν ύπαρξη επιπρόσθετων κακώσεων και τραυματισμών.

Λόγω της αυξημένης αιμορραγικής διάθεσης, του έντονου πόνου και της δυσκολίας ακόμα και στην παραμικρή μετακίνηση του ασθενούς, κρίνεται αναγκαία η άμεση σταθεροποίηση των καταγμάτων είτε με ειδικές ζώνες και σκελετική έλξη είτε με εξωτερική οστεοσύνθεση. Παράλληλα και εξαιτίας της σοβαρότητας των πυελικών κακώσεων, είναι απαραίτητη η στενή αιμοδυναμική παρακολούθηση, η αναπλήρωση των απωλειών αίματος και η διασφάλιση της ακεραιότητας και της εύρυθμης λειτουργίας των ζωτικών οργάνων. Όταν οι συνθήκες της υγείας του ασθενούς το επιτρέψουν, η προσωρινή συγκράτηση των καταγμάτων θα δώσει τη θέση της στην οριστική οστεοσύνθεση τους στοχεύοντας στην πλήρη και ταχύτερη αποκατάσταση των τραυμάτων.

Η χειρουργική θεραπεία των καταγμάτων λεκάνης και κοτύλης αποτελεί μία άκρως απαιτητική τεχνικά επέμβαση η οποία προϋποθέτει ιδιαίτερη εκπαίδευση και τεχνογνωσία

Παγκοσμίως πραγματοποιείται σε συγκεκριμένα κέντρα τα οποία έχουν τις απαραίτητες ιατρικές, νοσηλευτικές και υλικοτεχνικές υποδομές για την περίθαλψη βαριά τραυματισμένων ασθενών. Συχνά, η συνεργασία διαφόρων ιατρικών ειδικοτήτων είναι απαραίτητη για την πλήρη αντιμετώπιση των σύνθετων αυτών κακώσεων.

Η εσωτερική οστεοσύνθεση των καταγμάτων του πυελικού δακτυλίου πρέπει να θέτει ως στόχο την πλήρη αποκατάσταση της ανατομίας της περιοχής και τη γρήγορη κινητοποίηση των ασθενών. Η εφαρμογή εξωτερικής οστεοσύνθεσης ως μόνιμη θεραπεία και η πολύμηνη κατάκλιση των ασθενών αποτελούν ξεπερασμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις στη σύγχρονη θεραπεία των καταγμάτων αυτών. Όλες οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι εν λόγω τεχνικές είναι για προσωρινή σταθεροποίηση και ο μόνιμος χαρακτήρας τους οδηγεί σε μέτρια κλινικά αποτελέσματα, χρόνιο πυελικό πόνο, κινητικές διαταραχές και αυξημένη πιθανότητα επιπλοκών όπως θρόμβωση, δυσκαμψία και ανισοσκελία.

Η διαδερμική τεχνική οστεοσύνθεσης, όπου αυτή έχει ένδειξη, προσφέρει ταχύτερη αποκατάσταση καθώς μειώνει το μέγεθος του χειρουργικού τραύματος, τον χειρουργικό χρόνο και τη συνολική απώλεια αίματος. Ο πυελικός δακτύλιος θα πρέπει να σταθεροποιείται σε όλο το εύρος του ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα κινητικών διαταραχών και χρόνιου πυελικού άλγους μετεγχειρητικά. Για αυτό το λόγο, συνδυασμένες προσπελάσεις μπορεί να λάβουν χώρα. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στα κατάγματα κοτύλης που αποτελούν μία ιδιαίτερη κατηγορία των καταγμάτων πυέλου και ισχίου. Ο ενδαρθρικός τους χαρακτήρας προδιαθέτει σε ανάπτυξη μετατραυματικής οστεοαρθρίτιδας σε περίπτωση μη ανατομικής ανάταξης του κατάγματος. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο σε νέους ασθενείς όπου η πιθανότητα μελλοντικών επιπρόσθετων επεμβάσεων όπως ολική αρθροπλαστική ισχίου είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Ακόμα και στην περίπτωση αυτή, το ισχίο και το σύστοιχο τμήμα της πυέλου πρέπει να παρουσιάζουν πλήρη εικόνα πώρωσης του κατάγματος χωρίς οστικές απώλειες και σημαντική μετατόπιση της άρθρωσης. Η ολική αρθροπλαστική σε ένα τέτοιο ισχίο προϋποθέτει επίσης ιδιαίτερη εκπαίδευση και γνώση των ιδιαιτεροτήτων του προβλήματος.